ज्ञानदेवांची विरहिणी - अभंग १७५

 येणेंरुपें पाहावसी तरि असुमाय होसी ।  
 माझ्या मना नाकळसी सांवळ्या ॥१॥  
 सगुणपणाची तुझी पडिलिसे मिठी ।  
 केली जीवा साटी सांवळ्या ।  
 वेधला जिऊ माझा सिकवाल काई ।  
 सगुणें ठाई वेधियेलें ॥२॥  
 ये अंगणी अवचिता देखिला बोलता ।  
 कोण ऐसा निरुता न कळेगे माये ॥  
 सगुण म्हणौनि धरुं गेलें पालवीं ।  
 तंव नवलपणाची ठेवी प्रगट केली ॥३॥  
 आंतु बाहेरी कांही नकळे वो मज ।  
 आपआपणया चोज वाटोनि ठेलें ॥  
 बापरखुमादेविवरें माझें मीपण चोरुनि नेलें ।  
 आपणा ऐसें केलें बाईयांवो ॥४॥